- Εκτομή – για παράδειγμα η αφαίρεση των ακροχορδώνων μέσω καταστροφής του ιστού, π.χ., καυτηριάζοντας τον καθένα σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (κρυοθεραπεία) ή πολύ υψηλή θερμοκρασία (λέιζερ) Laser.
- Τροποποίηση της ανοσολογικής απόκρισης – παράγοντες που διεγείρουν την ανοσολογική απόκριση σε τοπικό επίπεδο για καταπολέμηση της λοίμωξης
- Χειρουργική – αφαίρεση των ακροχορδώνων μέσω χειρουργικής επέμβασης (π.χ., αφαίρεση με νυστέρι)
- Κυτταροτοξική – θεραπείες που καταστρέφουν τα κύτταρα που φιλοξενούν τον ιό.
Οι μαλακοί, μη κερατινοποιημένοι ακροχορδώνες των γεννητικών οργάνων ανταποκρίνονται καλά σε θεραπείες όπως ποδοφυλλίνη, ποδοφυλλοτοξίνη, τριχλωροοξικό οξύ, ενώ οι κερατινοποιημένοι ακροχορδώνες αντιμετωπίζονται καλύτερα με φυσικές μεθόδους εκτομής όπως κρυοθεραπεία, εξαίρεση και ηλεκτροκαυτηρίαση. Η αποτελεσματικότητα των διαφορετικών επιλογών ποικίλει και μπορεί να κυμαίνεται από μόλις 6% στο τέλος της πρώτης σειράς συνεδρίας έως 94%.
Στην περίπτωση των ακροχορδώνων των γεννητικών οργάνων ο επαγγελματίας υγειονομικής περίθαλψης έρχεται αντιμέτωπος με δύο βασικά προβλήματα – την επιμονή της νόσου και την υποτροπή. Όλες οι διαθέσιμες θεραπείες έχουν σημαντικά ποσοστά υποτροπής και αποτυχίας. Αυτά τα προβλήματα εμφανίζονται λόγω της επιμονής του HPV εντός των κερατινοκυττάρων, των ελλιπών ανοσολογικών αποκρίσεων (στην περίπτωση ασθενών με επίμονους ακροχορδώνες) και της απουσίας συγκεκριμένης αντιικής θεραπείας.
Η επανεμφάνιση, είτε στην αρχική θέση είτε στο παρακείμενο δέρμα ή βλεννογόνο, είναι συνήθης και υποδηλώνει ενεργή ιική δράση εντός της περιοχής. Ως αποτέλεσμα απαιτούνται συχνά επαναλαμβανόμενοι κύκλοι θεραπείας για την πλήρη εκρίζωση της νόσου.
Οι ακροχορδώνες των γεννητικών οργάνων είναι αποτέλεσμα της λοίμωξης με HPV. Μόνο οι τύποι 6 και 11 του HPV είναι υπεύθυνοι για περισσότερο από το 90% όλων των κρουσμάτων. Είναι δύσκολο να καθοριστεί ο αριθμός των ασθενών με ακροχορδώνες των γεννητικών οργάνων, αλλά δεδομένα από αμερικανική μελέτη σε άνδρες και γυναίκες ηλικίας 15 έως 49 ετών υποδεικνύουν ότι περίπου 1% του πληθυσμού παρουσιάζει κλινικά εμφανείς ακροχορδώνες των γεννητικών οργάνων. Τις τελευταίες λίγες δεκαετίες, ο αριθμός των κρουσμάτων κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων αυξήθηκε και δεδομένα από τη Βρετανία υποδεικνύουν ότι η συχνότητα εμφάνισης αυτής της νόσου ακόμα αυξάνεται.
Ως αποτέλεσμα της συναισθηματικής επίπτωσης της νόσου, οι περισσότεροι ασθενείς θα αναζητήσουν κάποια μορφή θεραπείας. Υπάρχουν πολυάριθμες διαφορετικές θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση των ακροχορδώνων των γεννητικών οργάνων, και η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως η μορφολογία, το μέγεθος και η θέση των αλλοιώσεων. Όλες οι θεραπείες, εντούτοις, σχετίζονται με χαμηλά ποσοστά αποτελεσματικότητας και επανεμφάνιση των αλλοιώσεων. Επιπλέον, οι θεραπείες συχνά προκαλούν σημαντική ενόχληση για τον ασθενή.
Νεανική Υποτροπιάζουσα Αναπνευστική Θηλωμάτωση JORRP
Μία άλλη νόσος που σχετίζεται με ιό των θηλωμάτων είναι η νεανική υποτροπιάζουσα θηλωμάτωση του αναπνευστικού (RRP) – η εμφάνιση καλοήθων αλλοιώσεων στον λάρυγγα και στην τραχεία. Παρόλο που αυτές οι αλλοιώσεις είναι καλοήθεις, μπορεί να έχουν απειλητικές για τη ζωή συνέπειες συμπεριλαμβανομένης της απόφραξης των αεραγωγών και της πρόκλησης δυσκολιών στην αναπνοή.
Οι ενήλικες μπορεί να αναπτύξουν RRP, αλλά είναι κυρίως ασθένεια των νεαρών παιδιών και αναφέρεται ως νεανική υποτροπιάζουσα αναπνευστική θηλωμάτωση (JORRP). Οι ασθενείς με JORRP συνήθως παρουσιάζουν βραχνή φωνή (το αποτέλεσμα των θηλωμάτων [υπερπλασίες που μοιάζουν με ακροχορδώνες] που σχηματίζονται στις φωνητικές πτυχές) και δυσκολία στην αναπνοή (καθώς τα θηλώματα στενεύουν τους αεραγωγούς).
Η JORRP προκαλείται κυρίως από λοίμωξη με HPV 6 και 11 – ορισμένες αναφορές εκτιμούν ότι οι HPV 6 και 11 είναι υπεύθυνοι για 100% των κρουσμάτων JORRP. Έχουν διεξαχθεί διάφορες μελέτες για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο μολύνονται οι νέοι με τον ιό των θηλωμάτων. Παρόλο που τα δημοσιευμένα δεδομένα δεν οδηγούν σε συμπέρασμα, η ισχύουσα άποψη είναι ότι η λοίμωξη περνά από τη μητέρα στο παιδί κατά τη διάρκεια του τοκετού. Υπήρξαν, εντούτοις, αναφορές μητέρων χωρίς κλινικές ενδείξεις λοίμωξης από ιό θηλωμάτων στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, εντούτοις το παιδί τους αναπτύσσει JORRP. Για μητέρες με κλινικά εμφανείς ακροχορδώνες των γεννητικών οργάνων, οι ιατροί συχνά συνιστούν τη γέννηση του παιδιού με καισαρική τομή ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος ανάπτυξης JORRP στο παιδί τους.
Τα δεδομένα για τη JORRP είναι πολύ περιορισμένα και θεωρείται ότι είναι "η κορυφή του παγόβουνου" όσον αφορά στην επικράτηση της νόσου. Η αιτία για αυτό είναι ότι πολλοί ιατροί θεωρούν ότι η πλειοψηφία των περιπτώσεων που εμπίπτουν της προσοχής τους βρίσκονται στο σοβαρό άκρο του φάσματος και ότι μπορεί να υπάρχουν, στην πραγματικότητα, πολλοί περισσότεροι ασθενείς που υποφέρουν από αυτή τη νόσο, αλλά με πολύ πιο ήπια συμπτώματα.
Λόγω της έλλειψης δεδομένων, μόνο σχετικά λίγα κράτη έχουν προσπαθήσει να προσδιορίσουν την επίπτωση της νόσου. Στις Η.Π.Α εκτιμάται ότι υπάρχουν 4,3 κρούσματα ανά 100.000 πληθυσμού, ενώ στη Σουηδία η νόσος θεωρείται ότι έχει πολύ μικρότερη επίπτωση – 3,5 κρούσματα ανά εκατομμύριο ανθρώπων. Αυτή η μεγάλη διαφορά στην επίπτωση της νόσου υποστηρίζει περαιτέρω το γεγονός ότι μόνο οι χειρότερες περιπτώσεις γίνονται αντιληπτές από τους ιατρούς.
Υπάρχουν τρεις πιθανές επιλογές για την αντιμετώπιση ασθενών με JORRP, οι οποίες περιλαμβάνουν χειρουργική επέμβαση, φαρμακευτική αγωγή και συντηρητικές μεθόδους.
Η χειρουργική επέμβαση είναι η πιο συνηθισμένη επιλογή. Η χειρουργική διαδικασία συνήθως αφορά τη χρήση Laser για αφαίρεση των θηλωμάτων (αναφέρεται ως ογκομείωση). Η νόσος είναι συχνά επιρρεπής σε υποτροπή και οι ασθενείς μπορεί να απαιτήσουν έως τέσσερις χειρουργικές θεραπείες εντός του πρώτου έτους της διάγνωσης. Αν και τα οφέλη της χειρουργικής επέμβασης είναι εμφανή (αφαίρεση των θηλωμάτων), ο ιατρός θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ικανός ώστε να διασφαλίσει ότι δεν θα υποστεί βλάβη ο υγιής ιστός κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ογκομείωσης. Επιπλέον, η επαναληπτική χειρουργική θεραπεία οδηγεί σε συσσώρευση ουλώδους ιστού και μακροπρόθεσμα αυτό μπορεί να έχει επίδραση στη φωνή και στην ευκολία αναπνοής των ασθενών.
Εκτός από τη χειρουργική επέμβαση, μερικές φορές χρησιμοποιείται φαρμακευτική αγωγή για την αντιμετώπιση ασθενών με JORRP. Οι συνηθέστεροι παράγοντες περιλαμβάνουν cidofivor, ιντερφερόνη και ινδόλη-3-καρβινόλη. Γενικά, οι ιατρικές θεραπείες ταξινομούνται σύμφωνα με τον μηχανισμό δράσης των φαρμάκων – ορμονικά (π.χ., ινδόλη-3-καρβινόλη), ανοσοθεραπευτικά (π.χ., ιντερφερόνη), αντιικά (π.χ., cidofivor) ή αντικαρκινικά. Το συνολικό αποτέλεσμα της φαρμακευτικής αγωγής είναι η μείωση του μεγέθους των θηλωμάτων και, όπου είναι δυνατόν, η μείωση του χρόνου μεταξύ των χειρουργικών παρεμβάσεων.
